Organizacja C40 Cities, której członkiem jest między innymi Warszawa, jest siecią największych miast na świecie zaangażowanych w szczególności w walkę ze zmianami klimatycznymi. Zapewnia swoim członkom możliwość współpracy, wymianę wiedzy oraz prowadzenie działań mających na celu zapobieżenie zmianom klimatu.

Mając na uwadze jeden z najważniejszych problemów ówczesnego świata – globalne ocieplenie, organizacja C40 Cities zleciła naukowcom z University of Leeds przygotowanie raportu, który zawierał ocenę wpływu konsumpcji w miastach na emisję gazów cieplarnianych, a także wskazywał na działania, które są konieczne, aby miasta redukowały emisję tych gazów zgodnie z przyjętymi umowami międzynarodowymi. Z opracowanego przez naukowców raportu („The Future of Urban Consumption in a 1.5°c World) wynika, iż w celu zmniejszenia do 2030 roku emisji gazów cieplarnianych o połowę, należy wprowadzić ekstremalne działania w sześciu dziedzinach, które mają największy wpływ na emisję. Dziedzinami tymi są:

• budownictwo i infrastruktura miejska,
• żywność,
• transport prywatny,
• przemysł odzieżowy,
• sprzęt elektroniczny,
• transport lotniczy.

Przedstawione w raporcie przez naukowców rekomendacje nie są jednak wiążące, a ich wdrożenie zależy każdorazowo od decyzji miast należących do stowarzyszenia C40 Cities. Raport wskazuje na możliwe do podjęcia działania mające na celu zapobieżenie zmianom klimatu, bo to właśnie największe światowe metropolie są głównymi emitentami gazów cieplarnianych. Podkreślenia również wymaga, że w przypadku, gdy dane miasto należące do organizacji C40 Cities wdroży przedmiotowe rekomendacje, to jakiekolwiek ograniczenia będą obowiązywały tylko w granicach tego miasta.

Cele opisane przez naukowców w raporcie dzielą się na dwie kategorie tj. progresywne będące celami przejściowymi, które prowadzić końcowo mają do ambitnych, które określane są jako docelowe, czyli ostateczne.

W przypadku żywności raport zawiera następujące rekomendacje:

• w wariancie progresywnym zalecono ograniczenie rocznego spożycia mięsa na jedną osobę do 16 kg lub całkowite wykluczenie mięsa z diety w bardziej ambitnym wariancie,
• w wariancie progresywnym zalecono ograniczenie rocznego spożycia nabiału na jedną osobę do 90 kg lub w bardziej ambitnym wariancie całkowite jego wykluczenie,
• w wariancie zarówno progresywnym jak i ambitnym zalecono ograniczenie spożycia do 2,5 tys. kalorii dziennie.

Naukowcy wskazali, że w przypadku zmiany nawyków żywieniowych zgodnie z zawartymi w omawianym raporcie zaleceniami – zgodnie z ustalonymi progresywnymi celami, emisje w tej dziedzinie mogłyby zostać zmniejszone o 51% w latach 2017-2050. Przyjęcie ambitnego wariantu umożliwiłoby dodatkowe 9% redukcji.

W przypadku przemysłu odzieżowego i włókienniczego, który odgrywa obecnie znaczną rolę w gospodarce światowej, rekomendacje w progresywnym wariancie przewidują ograniczenie możliwości kupna nowych sztuk ubrań do 8 sztuk rocznie. Bardziej radykalny wariant zakłada, iż każdy powinien ograniczyć się do zakupu 3 sztuk ubrań rocznie.

Z kolei w przypadku transportu lotniczego zaleca się wprowadzenie ograniczenia podróży do jednego lotu raz na dwa lata (tj. jednego celu w dwie strony, maksymalnie 1500 km). W bardziej ambitnym wariancie podróż samolotem w dwie strony powinna odbywać się tylko raz na trzy lata.

Rekomendacje dotyczące transportu odnoszą się również do sfery prywatnej. Zgodnie z raportem, w wariancie progresywnym liczba posiadanych samochodów powinna zostać zmniejszona do 190 na 1000 osób. W przypadku wariantu ambitnego przewidywane jest całkowite wykluczenie posiadania samochodów.

Raport zawiera również zalecenia dotyczące sprzętów elektronicznych i urządzeń gospodarstwa domowego, z uwagi na znaczny wzrost zapotrzebowania na te produkty w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci. Rekomendacje w przedmiotowej dziedzinie przewidują, zarówno w wariancie progresywnym jak i ambitnym, wydłużenie żywotności laptopów oraz innych podobnych urządzeń elektronicznych do 7 lat.

W przypadku budownictwa i infrastruktury naukowcy wskazali, iż w celu redukcji emisji gazów cieplarnianych należy zmniejszyć w szczególności zużycie stali o 20%, a cementu o 32%. Ambitny wariant zakłada, że zmniejszenie zużycia powinno wynosić 35% w przypadku stali oraz 56% w przypadku cementu.